Budowanie wspólnej Europy rozpoczęło się już na początku lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Podyktowane to było chęcią wyrównania poziomów gospodarczych w poszczególnych państwach po spustoszeniach II wojny światowej i próbą wprowadzenia długotrwałego pokoju w skonfliktowanej narodowo Europie.
W ten sposób w 1952 powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali, zrzeszająca sześć państw: Niemcy, Włochy, Luksemburg, Belgię, Holandię i Francję. W 1958 roku na mocy traktatu podpisanego rok wcześniej w Rzymie wspólnota ta przekształciła się w Europejską Wspólnotę Gospodarczą. Pierwsze rozszerzenie ma miejsce wraz z początkiem 1973 roku. W skład EWG wchodzą Dania, Irlandia i Wielka Brytania. Sześć lat to tym fakcie mieszkańcy tych dziewięciu krajów po raz pierwszy wybierają swoich przedstawicieli w Parlamencie Europejskim. W latach osiemdziesiątych do struktur dołączają po kolei Grecja, Hiszpania i Portugalia.
Po upadku komunizmu w 1989 roku przed Europą pojawiła się niepowtarzalna okazja do prawdziwego scalenia kontynentu. I tak w1 listopada 1993 roku na mocy Traktatu z Maastricht do życia powołana został Unia Europejska. Główne jej cele to zapewnienie stabilności gospodarczej, bezpieczeństwa, obrony i ochrony środowiska krajom członkowskim. W 1995 roku w szeregi Unii Europejskiej wstępują Finlandia, Austria i Szwecja.
Kolejnym milowym krokiem w tworzeniu wspólnoty było oczywiście wprowadzenie na terenie Unii Europejskiej jednolitej waluty. W 1999 roku rozpoczęto wprowadzanie Euro w formie bezgotówkowej, a w 2002 roku w jedenastu krajach waluta ta stała się prawnie obowiązująca. Jak widać nie wszyscy ówcześni członkowie wprowadzili w swoich krajach tą walutę. Stało się tak, ponieważ każdy kraj w strukturach UE jest suwerenny, a mieszkańcy Wielkiej Brytanii, Danii i Szwecji w przeprowadzonych w tych krajach referendach opowiedziały się za odrzuceniem wprowadzenia jednolitej waluty europejskiej.
Prawdziwe scalanie Starego Kontynentu rozpoczyna się z dniem 1 maja 2004 roku. Do „rodziny europejskiej” dołączają kraje bloku wschodniego: Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry, Czechy, Litwa, Łotwa, Estonia oraz Cypr i Malta. 2007 rok to data wstąpienia Rumuni i Bułgarii. Obecnie do wstąpienia w struktury Unii czekają m.in. Turcja i Chorwacja.
Jak było nadmienione na początku Unia Europejska jest organizacją współpracy między krajami członkowskimi. Państwa wchodzące w jej skład pozostawiają swoją suwerenność, a rezygnacja z niej na rzecz wspólnoty jest wewnętrzną decyzją danego kraju-członka. Głównym zadaniem Unii jest wyrównywanie nierówności gospodarczych poprzez wspieranie krajów rozwijających się, dbanie o środowisko naturalne Europy, przestrzeganie praw człowieka i obywatela, umacnianie i rozwijanie demokracji. Każdy kraj zobowiązany jest do wpłacania do wspólnego budżetu określonej kwoty pieniężnej – składki, która corocznie na podstawie budżetu przekazywana jest z powrotem do członków. Wysokość tych kwot-dotacji uzależniona jest od stopnia rozwoju gospodarczego kraju. I tak kraje Starej Unii np. Niemcy wpłacają więcej do budżetu niż otrzymują.
Unia Europejska tak jak każde państwo demokratyczne posiada takie struktury jak Parlament, Sądownictwo. W Brukseli obraduje Parlament Europejski, w którego skład wchodzi 736 członków ze wszystkich krajów wspólnoty. Obecnie przewodniczącym Parlamentu jest Polak, profesor Jerzy Buzek. W Luksemburgu swoja siedzibę ma Sąd, a dokładniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości, czuwający nad legalnością aktów prawnych wydawanych przez organy ustawodawcze Unii. W Strasburgu działa Trybunał Praw Człowieka, do którego może się zwrócić każdy obywatel Unii niezadowolony z wyroku lub opieszałości sądów rozpatrujących jego sprawę w kraju.
