Choć plany stworzenia wspólnej dla Unii Europejskiej waluty pojawiły się już w latach 70. XX wieku, to ostateczna decyzja zapadła dopiero w ramach ratyfikowanego 1 listopada 1993 traktatu z Maastricht, którego jednym z głównych założeń było utworzenie Unii Gospodarczej i Walutowej. W grudniu 1995 w Madrycie postanowiono, że wspólny pieniądz będzie nosił nazwę „euro” i ustanowiono automatyczny system przeliczania walut narodowych na euro – TARGET. W rozliczeniach bezgotówkowych euro wprowadzono 1 stycznia 1999 roku w 11 spośród 15 ówczesnych członków Unii Europejskiej (oprócz Danii, Grecji, Szwecji i Wielkiej Brytanii), a od 1 stycznia 2002 roku formę gotówkową przyjęło 12 krajów UE (za wyjątkiem Danii, Szwecji i Wielkiej Brytanii).
Na dzień dzisiejszy do Unii Gospodarczej i Walutowej należy 16 z 27 obecnych członków Unii Europejskiej (Austria, Belgia, Cypr, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Malta, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Włochy), a ponadto Monako, San Marino i Watykan. Andora, Czarnogóra i Kosowo również należą do strefy euro, chociaż nie należą do Unii Gospodarczej i Walutowej. Euro jest także prawnym środkiem płatniczym w terytoriach zależnych Francji (Gujana Francuska, Gwadelupa, Majotta, Martynika, Reunion, Saint-Barthelemy, Saint-Martin oraz Saint-Pierre i Miquelon), a także w brytyjskich bazach wojskowych na Cyprze.
Polska planuje wprowadzenie euro nie wcześniej niż 1 stycznia 2015 roku.
